Op uitnodiging van de geestelijk verzorger van gesloten jeugdzorginstelling Transferium voor jongeren van 12- 18 jaar in Heerhugowaard heb ik op 29 mei tijdens de tijdens de iftar (verbreken vastentijd) mijn verhaal gedeeld met een groep jongeren van verschillende culturen; vooral moslimjongeren en hun begeleiders, in totaal 16 mensen.

Bij binnenkomst stelden de jongeren zich allemaal netjes aan me voor en schreven hun gedachten op over wat er in hen opkomt wanneer ze denken aan mensen met een verslaving. Opvallend veel antwoordden hetzelfde. Ik heb iets met de jongeren gedeeld over mijn eigen jeugd en ik heb verteld hoe ik in het leven stond op hun leeftijd. En hoe ik onbedoeld verslaafd raakte en daar niet meer uitkwam. De jongeren waren er wel stil van. Tijdens het gesprek aan tafel vroeg ik wat ze ervan vonden. Een jongen antwoordde “Ik heb veel respect voor u”. Daarna vroeg ik of hij er iets uit had meegenomen. De jongen zei: “Ja, geen drugsgebruik”. Waarop een ander zei dat mijn verhaal en de situaties heel herkenbaar waren. En dat hij voor het eerst iemand ontmoette die zoiets gewoon vertelt.

Toen ik naar huis reed realiseerde ik me dat ik deze jongeren stuk voor stuk dappere doorzetters vind en medeleven voel met deze jongeren die het niet makkelijk hebben in onze samenleving en al veel hebben meegemaakt, ook dingen waar ze niet om hebben gevraagd. En dan zitten ze daar, opgesloten. Dat maakte me verdrietig. Toch ben ik ook blij dat we taboes bespreekbaar hebben gemaakt en aandacht heb kunnen geven aan een groep jongeren die dat verdient. Ik wil geloven in een wereld waarin aandacht is voor ieder mens en we voorbij schaamte, taboes en stigma’s gaan!

Dank aan Kubrar voor de uitnodiging en dank aan Socialrun oor het mede mogelijk maken van deze presentatie.